Recreatieondernemers worden regelmatig geconfronteerd met ‘gasten’ die zich bij de gemeente inschrijven in de basisregistratie personen (BRP) op het adres van het vakantiepark. Dit is veel recreatieondernemers een doorn in het oog. Waarom gaat de gemeente over tot inschrijving zonder de recreatieondernemer daarover te informeren? Wat kan een recreatieondernemer doen om inschrijving tegen te gaan of te ontmoedigen? In deze blog zullen wij hier nader op ingaan.
In veel gemeenten en provincies zijn programma’s ontwikkeld om de recreatiesector te voorzien van een kwaliteitsimpuls. Doel van de overheid is het tegengaan van illegaal gebruik en ondermijning. Dat dit onderwerp hoog op de politieke agenda staat blijkt wel uit de Vakantieparken Top die eind november 2018 heeft plaatsgevonden, waarbij onder meer afspraken zijn gemaakt om permanente bewoning op recreatieparken tegen te gaan.
De RECRON heeft eerder reeds bij de overheid aangedrongen om de Wet basisregistratie personen zodanig aan te passen, dat het niet langer mogelijk is dat ‘gasten’ zich als inwoner van een gemeente kunnen inschrijven op het adres van het vakantiepark. De overheid weigert vooralsnog de wet aan te passen. Dit kan leiden tot vervelende situaties.
Op grond van de Wet basisregistratie personen is een gemeente verplicht om een persoon in de basisregistratie personen in te schrijven indien de betreffende persoon rechtmatig verblijf geniet, niet in de basisregistratie is ingeschreven en naar verwachting gedurende een half jaar ten minste tweederde van die tijd in Nederland verblijf zal houden.
Bij de beoordeling van de vraag of sprake is van rechtmatig verblijf wordt geen rekening gehouden met de gebruiksbepalingen uit het bestemmingsplan. De eis van rechtmatigheid is opgenomen vanuit het Vreemdelingenrecht. Bij de beoordeling mag de gemeente dus niet toetsen of er op het opgegeven adres wel mag worden gewoond op grond van het bestemmingsplan. Sterker nog, de gemeente moet de persoon op het opgegeven adres inschrijven ook al is duidelijk dat (permanent) wonen vanuit het bestemmingsplan niet is toegestaan.
Dit is voor veel recreatieondernemers onbegrijpelijk. Om deze merkwaardige situatie te verklaren moet worden gekeken naar het doel van de Wet basisregistratie personen. Doel van de wet is om de overheid te voorzien van adequate, juiste en volledige informatie omtrent de woon- en verblijfplaats van haar burgers. De Wet basisregistratie personen heeft niet tot doel om met het bestemmingsplan strijdig gebruik tegen te gaan. Daarvoor beschikt de overheid over andere handhavingsinstrumenten. Het voorgaande maakt ook dat recreatieondernemers niet zijn aan te merken als belanghebbende bij de – ongewenste – inschrijving van ‘gasten’ op het adres van het vakantiepark.
De weigerachtige houding van de overheid om de Wet basisregistratie personen aan te passen, maakt dat gemeenten en recreatieondernemers nog steeds worden geconfronteerd met ongewenste inschrijvingen op vakantieparken. De ervaring leert dat gemeenten daar verschillend mee omgaan. Zo zijn er gemeenten die weliswaar tot inschrijving overgaan, maar de betreffende persoon direct informeren dat handhavend zal worden opgetreden. Op die manier wordt getracht om inschrijving te ontmoedigen. Ook zijn er gemeenten die ‘informeel’ de recreatieondernemer op de hoogte brengen van de inschrijving in de hoop dat de recreatieondernemer daartegen maatregelen kan treffen. Weer andere gemeenten gaan ‘gewoon’ tot inschrijving over, zonder de recreatieondernemer te informeren.
Wanneer de inschrijving eenmaal een feit is, komt de vraag op hoe hiertegen kan worden opgetreden. Indien sprake is van een recreatieve bestemming, kan de gemeente aan de hand van het bestemmingsplan handhavend optreden. Denk daarbij aan het opleggen van een last onder dwangsom. Handhaving zal in eerste instantie gericht zijn tegen de persoon die zich heeft ingeschreven. Recreatieondernemers dienen zich echter te realiseren dat veelal ook handhavend kan worden opgetreden tegen degene die ‘laat overtreden’. Dat kan de recreatieondernemer zijn indien deze het in zijn macht heeft om de overtreding te beëindigen, bijvoorbeeld door de onderliggende huurovereenkomst op te zeggen.
De recreatieondernemer doet er dan ook goed aan om in de contracten duidelijk uit te werken dat sprake is van een recreatieve bestemming, dat op de staanplaats c.q. in het kampeermiddel uitsluitend sprake mag zijn van recreatief gebruik en dat inschrijving in de Basisregistratie personen uitdrukkelijk is verboden. Tevens dient in de contracten te worden vastgelegd dat wanneer de ‘gast’ toch overgaat tot inschrijving in de Basisregistratie personen, dit wordt aangemerkt als een tekortkoming die ontbinding dan wel opzegging van de huurovereenkomst rechtvaardigt. Op deze manier kan de recreatieondernemer via de contractuele band een einde maken aan de ongewenste inschrijving en permanente bewoning. Daarnaast adviseren wij recreatieondernemers om in overleg met de gemeente een plan van aanpak op te stellen om ongewenste inschrijvingen te ontmoedigen.
ZYPP advocaten is, als kennispartner van RECRON, goed op de hoogte van de regels die gelden bij bestuursrechtelijke handhaving tegen permanente bewoning. Tevens zijn de advocaten van ZYPP gespecialiseerd in het opstellen van huurcontracten, parkreglementen en andere voorwaarden, waarin waarborgen kunnen worden opgenomen teneinde inschrijving in de Basisregistratie personen te ontmoedigen. Voor vragen over dit onderwerp kunt u contact opnemen met Jeroen Kamphuis.
