De hoogte van het normaal maatschappelijke risico (NMR) in planschade-zaken blijft de gemoederen bezighouden. Zo ook in de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 11 januari 2017 (ECLI:NL:RVS:2017:18).
Percelen in de gemeente Pijnacker-Nootdorp waren belast met een recht van erfpacht. Verzoekers, de bloot eigenaren van de percelen, dienden een verzoek in om een tegemoetkoming in de schade omdat door een nieuw bestemmingsplan de agrarische gebruiksmogelijkheden van de percelen waren afgenomen.
De Afdeling overweegt dat bij de vaststelling van het normaal maatschappelijk risico gewicht toekomt aan het feit dat erfverpachters niet vrijelijk over hun eigendom kunnen beschikken. Overwogen wordt:
‘Bij voortekenen van een nadelige planologische verandering is deze eigenaar, tenzij daaromtrent een specifiek beding is opgenomen bij de uitgifte in erfpacht, immers niet zonder meer in staat om binnen een redelijke termijn van de nog bestaande planologische mogelijkheden gebruik te maken, alvorens die komen te vervallen. Naarmate de termijn van de uitgifte in erfpacht langer is, neemt de kans toe dat beleidsinzichten gedurende deze termijn wijzigen, met als gevolg relevante beperkingen voor het realiseren van die planologische mogelijkheden en waardevermindering van het perceel. Dit is een omstandigheid die appellanten kan worden toegerekend en die met zich brengt dat een deel van de schade op de voet van artikel 6.1, eerste lid, van de Wro redelijkerwijs voor rekening van appellanten dient te worden gelaten.’ (rechtsoverweging 42)
Voor zover ons bekend is dit de eerste uitspraak, waarin de Afdeling voor de bepaling van het normaal maatschappelijk risico een ‘subjectief element’ – de hoedanigheid van de eigenaar – in de beoordeling betrekt. De conclusie lijkt dan ook te zijn dat ook keuzes van een eigenaar de omvang van het normaal maatschappelijk risico kunnen beïnvloeden.
Voor meer informatie over deze uitspraak kunt u contact opnemen met Ineke: ineke@zypp.nl.
